Aman Kollarını Açıp Gerinme

Halil Soyuer

Aman kollarını açıp gerinme
Uyku gözlerinde boyun bükmesin
Odandan dışarı çıkma görünme
Günde beş on kere şafak sökmesin

Sen doğdun başladı bende erime
Pek vakitsiz kurt düşürdün sürüme
Çarşıdan pazardan geçme yürüme
Bir göle bin ırmak birden akmasın

Bağrıma saplandı insafsız kaman
Çatma kaşlarını üzülme aman
Mümkün mü sokağa çıktığın zaman
Gökyüzü bulutsuz yağmur dökmesin

Beni

Halil Soyuer

Yar gitti gideli deliye döndüm
Eğlemiyor gayrı buralar beni
Hanlara serilmiş yatağa döndüm
Önüne gelen dert kiralar beni

Önümü ardımı sardı dikenler
Halinden bellidir aşkı çekenler
Nerde diye aramaya çıkanlar
Yerin kapısından soralar beni

Gidip başka ağaçları taşlamam
Adını anmadan işe başlamam
Hizmetimde asla kusur işlemem
Yar yanına köle vereler beri

Saçı bölük bölük inmiş beline
En kızgın alevler sinmiş teline
Düşmüşüm boş kağıt gibi eline
Canı sıkıldıkça karalar beni

Bıraktı

Halil Soyuer

Seni beklemekten bıkan hasretim
Yaşlı gözlerimi yola bıraktı
Gelirsen boynuna sarılsın diye
Gönlüm tercihini kola bıraktı

Bu zalim ayrılık sürüyor niye
Gidenler gelmez mi yoksa geriye
Saçından kokular getirsin diye
Sabrım bu görevi yele bıraktı

Gel de gör her yanım yara beredir
Artık bilmiyorum yerim neredir
İki göz üstümde iki deredir
Onlar da son sözü sele bıraktı

Fırtınan var her telinde saçımın
Af yolunu bulamadım suçumun
Bilir misin acısını içimin
Gözyaşlarım kaç mendile bıraktı

Doğuştan sevgidir gönlümün dini
Bu yüzden hep kutsal bildim ismini
Kader yüreğime çizdi resmini
Seni anlatmayı dile bıraktı

Döndürdün

Halil Soyuer

Birgün buradayım birgün şurada
Gönlümü göçebe kuşa döndürdün
Çok şükür yolları bitirdim derken
Yolumu yeniden başa döndürdün

Yesem de içsem de ölü gibiyim
Aklım başımda yok deli gibiyim
Suya düşmüş söğüt dalı gibiyim
Yerimi yurdumu düşe döndürdün

Akşam olur bir köşeye yanlarım
Kaderin dilinden iyi anlarım
Keder öğütmekle geçer günlerim
Beni değirmende taşa döndürdün

Ne şeytan isterim artık ne melek
Tutuşan içimde kalmadı dilek
Şunu sen de bil ki ey kahpe felek
Halil’i çarkında boşa döndürdün

Eksilir

Halil Soyuer

Yokta noksan aranılmaz
Yasa budur var eksilir
Ne tükenir sırda insan
Ne insanda sır eksilir

Hayat denen şu varlıkta
Söz yücenin pazarlıkta
Ölürsek bir mezarlıkta
Üç metrelik yer eksilir

Elden ele renkten renge
Ölüm seldir can bir yonga
Gidersek bozulmaz denge
Halil’lerden bir eksilir

Geçiyor

Halil Soyuer

Kader bizim için yüce dağları
Aramıza sıraladı geçiyor
O dağlar gözümde bir şey değil de
Bu güzel hayatın tadı geçiyor

Yollar bana biraz teselli verin
Suçu yok içimde kanayan yerin
Namluda çift kurşun gibi gözlerin
Bakış bakış yaraladı geçiyor

Sen varsın baştaki kader sisinde
Kulağım takılı kaldı sesinde
Sevgi yasasının ilk maddesinde
Yalnız ikimizin adı geçiyor

İçinde

Halil Soyuer

Dört mevsim çevirmiş dört yanımızı
Kış zerre zerredir karlar içinde
Yaprak yaprak güler ağaçlarda yaz
Bahar, çiçek çiçek kırlar içinde

Kemiklerin gücü ancak etince
Ağaçlar kuruyor vade bitince
Gez dolaş, sus bağır hürriyetince
Bir yerin olmalı, yerler içinde

Al çiçekler çıkıyorken yarına
Al taneler bir kabukla koruna
Zarları da konmuş aralarına
Bu gizli el kimin narlar içinde

Kaynağı bitince kuruyor dere
Gidenler dönmüyor böyledir töre
Bir dünya gizlidir kendine göre
Alından damlayan terler içinde

Gözümüz de şu dünyanın neyinde
Seneler saplanıp kalmış beyinde
Hayat ilçesinin kader köyünde
Sıkışıp kalmışız surlar içinde

 

Vefasız

Halil Soyuer

Vefasız bir gece olmuş
Deli gönlüme yatıla
Gözlerine bir hal olmuş
Kaşın çatıla çatıla

Umut bir dalın ucunda
Dal ateşlerin içinde
Pamuk misal hallacında
Bittim atıla atıla

Gidip huzuruna çıksam
Yeter diye boyun büksem
Derdimi pazara döksem
Bitmez satıla satıla

Sardın önümü ardımı
Yine sen eyle yardımı
Görenler bilmez derdimi
Güler katıla katıla

Teselli kuşları uçtu
Uzak diyarlara kaçtı
Halil kendisinden geçti
Sana tutula tutula

Yaklaştım

Halil Soyuer

Öyle bir problem var ki özümde
Matematik aciz kaldı çözümde
Hayat sıra dağlar iken gözümde
Aştım aştım aştım sona yaklaştım

Geçmedi denizin sözü martıya
Yetmedi eksenin gücü artıya
Çektiğim dertleri vursam tartıya
Umarım ki üç dört tona yaklaştı

Yolum güçleşiyor dağlar bittikçe
Titredim adını her işittikçe
O bana koşuyor benden gittikçe
Ben ondan kaçtıkça ona yaklaştım

Ölümden zulümden korkum yok artık
Göçtü değirmenim arkım yok artık
Bir yük katarından farkım yok artık
Boşalacak istasyona yaklaştım